«Heta byŭ žach». Minčanie skinulisia i svaimi siłami zrabili cud u starym padjeździe. Hladzicie, jak atrymałasia i kolki kaštavała
Padjezdy ŭ starym žyłym fondzie — bol mnohich biełarusaŭ. Maleńkija ciomnyja kamorki, nazvanyja padjezdami, z časam jašče paharšajucca: brud, nadpisy, hrafici, ablezłaja farba, skoły. Što rabić žycharam takich damoŭ? Hieroi hetaha artykuła Onliner vyrašyli nie čakać dapamohi i sami akulturyli miesca, u jakim žyvuć kožny dzień.
Try damy na Łahojskim trakcie — 14-paviarchovyja cahlanyja damy, pabudavanyja pa indyvidualnym prajekcie. Na fasadach hanarliva značycca hod uźviadzieńnia — 1971. U adnym z hetych damoŭ žyvie minčanka Ludmiła. Jana, jak i mnohija jaje susiedzi, źjaŭlajecca sapraŭdnym fanatam svajho miesca žycharstva:
— Nam pašancavała — dom vielmi dobry! Heta češski prajekt: toŭstyja cahlanyja ścieny, prastornyja pakoi. U nas šyrokija kalidory, liftavyja choły, vialikija paradnyja — nie toje što ŭ panelkach. Uvohule, ja zadavolenaja. Miesca dobraje, infrastruktura tut navokał jość, pobač zialonaja zona. Šmat stanoŭčych momantaŭ mahu pryhadać.
U 2023 hodzie ŭ damach prajšoŭ kapramont: hłabalnyja prablemy vypravili, ale voś kaśmietyčnyja pakinuli na vodkup žylcam.
Ludmiła — čałaviek inicyjatyŭny. Ubačyŭšy, što paśla kapramontu padjezdy zastalisia ŭ žałasnym stanie, a ŭ rodnyja ścieny ŭsio ž taki chočacca viartacca i ŭžo na ŭvachodzie ŭ dom adčuvać utulnaść, jana vyrašyła dziejničać.
— Žach žudasny, jak vyhladali padjezdy, — uspaminaje minčanka. — Śpiecyfika našaha doma — ahulnyja bałkony. Praz toje, što dźviery ŭ padjezd byli adkrytyja, tam uvieś čas źbiralisia ałkaholiki i narkamany, moładź tusavałasia.
Jakasnych fatahrafij, jakija demanstrujuć «žach žudasny», nie zachavałasia — nie było mety pakidać ich na doŭhuju pamiać. Ale paračku zdymkaŭ, zroblenych na telefon, minčancy ŭsio ž udałosia znajści.
Nieabchodnaść ramontu była vidavočnaja:
— Abmierkavali z susiedziami, vyrašyli sklikać schod žycharoŭ. U cełym usio pahadzilisia zrabić ramont sumiesnymi siłami. Na pieršym paviersie. Spačatku chacieli pafarbavać ścieny. Ale ž farba ŭsio roŭna budzie z časam absypacca. Chtości prapanavaŭ ablicavać plitkaj. Paličyli, što na ścieny spatrebicca 80 rubloŭ z kvatery. I pačali źbirać hrošy.
Plitku žychary vybirali sami, ale pracu ŭsio ž davieryli inšaj asobie. Hrošaj chapiła na toje, kab poŭnaściu abnavić ścieny. Na padłohu finansaŭ užo nie zastałosia.
I tut zdaryŭsia cud: adna z susiedak vyrašyła prosta tak dałažyć sa svajoj kišeni $1000 na marafiet padłohi. Takim čynam, jaho taksama abnavili pry dapamozie identyčnaj plitki.
Nu, a dalej praces užo było nie spynić. Novamu padjezdu zusim nie pasavali staryja dźviery. Usie skinulisia pa 50 rubloŭ i kupili sučasnyja žaleznyja dźviery sa šklanoj ustaŭkaj.
Hledziačy na ŭsio heta, žychary zrazumieli: zaraz by prystupić da ramontu na pavierchach. Tut užo ŭładalniki kvater na kožnym uzroŭni sami ŭziali na siabie adkaznaść, jak estetyčnuju, tak i finansavuju.
Kožnaja hrupka samastojna «zadyzajnieryła» svoj pavierch, tamu ŭsie jany vyjšli zusim roznymi. Niedzie lotajuć matylki, niedzie krasujucca fihury na ścienach, niedzie panuje minimalizm. Ale jość u ich i niešta ahulnaje — śviežaść i akuratnaść.
Marafiet na leśvičnych pralotach abyšoŭsia ludziam u roznyja sumy. Na niejkich pavierchach haspadary kvater achviaravali pa 85 rubloŭ, na inšych — ažno pa 420. Tak atrymałasia, bo z pustych kvater uziać nie było čaho, a chtości i zusim admaŭlaŭsia płacić.
— Byli, viadoma, tyja, jakija nie pahadzilisia skidacca na ramont. Ź imi ničoha nie zrobiš, ich nie prymusiš ni prośbami, ni pahrozami. Ale heta było čakana.
Ludmiła kaža, što samaje hałoŭnaje ŭ ramoncie padjezda — prajavić inicyjatyvu i pačać.
— Byli dva aktyvisty: ja i jašče adzin chłopiec. Bo chtości pavinien byŭ vyrašyć, jakaja plitka patrebna, jakija parenčy, jakija nakładki na prystupki. Potym užo ludzi padklučalisia, sami niešta prapanavali. Voś, atrymlivajecca, z dapamohaj dvuch čałaviek adbyŭsia maleńki cud.
Na ŭsio pra ŭsio ŭ žycharoŭ doma №31 na Łahojskim trakcie pajšło kala 24 tysiač rubloŭ.
Ludmiła pryznajecca, što kali b ramont davieryli ŽESu, to suma, vierahodna, była b zaŭvažna bolšaj.
— Ludzi, jakija zachodziać da nas, pytajucca: «Oj, heta ŭ vas novabudoŭla, ci što?» Takija vodhuki — heta lepšaja padziaka i płata za našu pracu.
Stała viadoma, jak zatrymali byłoha kalinoŭca Maksima Ralko2
Kamientary